Skedus

Laboused koant ar c’hoad, ehanit da ganañ,
Bezit truez ouzh anken hag ouzh glac’har ho mignon,
Kuzhit ho levenez, hiriv da vihanañ,
Va lezit da vervel, hep kreskiñ va rann-galon.
           Rak ned in ket hiviziken,
           Gant levenez, e-skeud an delioù,
           Da c’hourvez e-harz ur wezenn
           Evit klevet ho kanaouennoù.

Gwez a garen gwelet glas, d’an nevez-amzer,
Dindan avel an hañv a-boan ma teuec’h da fiñval ;
Evit diskouez warc’hoazh ho kañv d’ho mignon kaer,
Lezit un avel greñv en ho skourroù da voudal.
           Rak hiviziken ned in ket
           E-harz ho troad, dindan ho telioù,
           D’en em astenn evit klevet,
           A-dreuz deoc’h, pep seurt hirvoudoù.

Stêrig arc’hant ar prad, sklêr ’vel ur melezour,
Gwelet a raen va skeud ennout oc’h en em draezhañ ;
Dindan ur goabrenn zu ra vo teñval da zour
Warc’hoazh, pa lavarin adiev da vuhez ar bed-mañ.
           Hiviziken, er geot livrizh,
           Ne’m gweli ket ennout o sellet,
           D’ar pardaez-noz pa gouezh ar glizh,
           Pa’z out gant al loar sklêrijennet.

Mor, en devezhioù kaer ez aen em bagig skañv,
Gant he lien digor-bras, du-hont, pell da besketa ;
Pa vezin tremenet, gra ’vel e-kreiz ar goañv,
A-zindan da darzhioù, d’an holl reier bras-kenañ.
           Rak hepdale, va begig kaezh
           War an aod a vezo dilezet,
           Kazi goloet holl gant an traezh
           Hag he lien gwenn, eveldon, breinet.