Skedus

^{« Et coegerunt illum, dicentes : Mane nobiscum, quoniam advesperascit... »
(Luc, XXIV, 29.)}

Deut ’omp holl d’ho pediñ, Jezuz, war hon daoulin,
Da glask en ho kalon konfort ’vit hon anken* : [W ankin]
    Jezuz, C’hwi hor c’hlev, C’hwi hor gwel,
    Ho pet truez diouzh Breizh-Izel !

Hor bro a oa eürus dindan ho taoulagad,
Beviñ a raemp e peoc’h, ho lezenn a oa mat,
    Met hon tadoù en deus pec’het
    Ha C’hwi ho peus hon ankouaet.

Er brezel ez omp bet dispennet hep distro,
An estren a zo deut da vout mestr en hor bro,
    Frankizioù hor boa gwecharall,
    Laeret ’int bet d’an estren fall.

Bremañ e huanadomp hag ar glac’har hor moug,
Flastret eo hon divskoazh d’ur yev pounner da zoug,
    Hor gwad d’hor mistri hon eus roet
    Hag int hol lak dindan an treid.

Hon tadoù a oa bras, kabestr ebet n’o doe,
’Vit mestr ne anzavent nemedoc’h, Aotroù Doue ;
     Ha ni, ur vagad meveli
     En deus hor pleget d’o beli*. [aotrouniezh]

Goude hor frankizioù, hor feiz o deus gwasket,
D’an diaz e teuy gante ma n’he diwallit ket,
    An aoterioù a ziskaront,
    Diouzh ho komzoù c’hoarzhet a reont.

Noz du ar baganiezh, ur baganiezh vezhus,
A led war ar bed kozh he mantell braouac’hus :
    ’Vit hec’h ambroug en hent teñval*, [W téoél]
    Jezuz, chomit gant Breizh-Izel !

O ya ! Chomit ganeomp. Hepdoc’h n’en domp netra,
Hepdoc’h ur bobl a varv ’vel ur c’horf hep bara :
    War ho kalon ma n’o gouarnit*, [W gouarnet]
    Da biv ez ay ar Vretoned ?

Salver karantezus, d’an druez douget ’oc’h,
Ho pet soñj eus ar gwad hor beus skuilhet ’vidoc’h :
    O Mestr, ho pet soñj ez omp bet
    Soudarded ho kroaz dre ar bed.

Ho pet soñj eus hor mezh, eus hon treboulioù holl :
Truez, na lezit hor bro da vont da goll ;
    Ni ho ped, hon tal war an douar,
    Ouzh hor c’hlemmoù ne ve’t ket bou’ar...

Ha c’hwi tadoù ar vro, c’hwi sent gozh holl-zoujet,
P’en domp skuizh el labour, d’hon harpiñ tarnijit*. [W darneijet]
    Roit deomp nerzh e-kreiz hon anken,
    Gwarantit Breizh da virviken !

1909