Miserere
113 👁 0 ★
Voici mon front qui ne sait que rougir.
Pour l’escabeau de vos pieds adorables,
Voici mon front qui ne sait que rougir.
(P. Verlaine, Sagesse.)
Mezh ha glac’har ! Pec’het em eus…
A ma c’halon, bountet em eus er-maez
An Doue a vadelezh a oa a-barzh.
Chouket ’n e lec’h bremañ, an diaoul a c’hoarzh…
O braouac’husañ tra a c’hell degouezh dindan an heol :
Bout dalc’h e krabanoù an diaoul* ! [W diaol]
***
Ho pet truez diouzhin, O Doue madelezhus.
Hervez tenerded ho kalon zoueel,
Hag hervez meurniverioù ho trugarezioù peurbadel
Gwalc’hit-me, glanit-me a ma fec’hed euzhus.
Rak ma fec’hed a zebr ma spered hep arsav :
Diskennet ’on e sol ma zruegezh, ha m’hen anav :
Enep deoc’h-c’hwi pec’het em eus dre fallantez,
Ha mard on kastizet, mad eo.
Plegiñ a ran ma fenn…
Met ivez, o ma Doue, sellit ha selaouit* : [W cheleuet]
’Kreiz ar gousiadur ez on bet koñsevet,
Pec’hed an tad kentañ zo warnomp holl ’vel ur c’hroc’hen,
Hag ene* den, en ur zont er bed, ne vez gwenn ! [W inéañù]
’Met hini ho mamm venniget,
Ho mamm Mari…
Ar wirionez a garit :
Strewit warnon neuze trezol* ho furnezh kuzhet, [teñzor]
Ha n’em bo mui aon rak fazi !
Glebit-me en dour santel, ha glanet e vin a-gerzh,
Gwalc’hit-me, hag e t’in* da vout gwenn ’vel an erc’h, [teuin]
Gant ho pardon roit din al levenez, ma Doue !
Ha ma eskern, krommet d’ar vezh, a sailho gant ar joa*. [W joé]
Distroit ho tremm ken glan a-zioc’h ma breinadur,
Holl deil ma fec’hedoù, skarzhit-eñ war un dro,
Krouit ennon ur galon c’hlan hag ho karo,
Lakit em c’hreiz adnevezet ur spered eeun ha fur
Hag a viro diouzhin
Pec’hiñ.
Na’m gwintit ket pell diouzh ho splannder !
Ho kras santel, laoskit-hi gant ma faourentez,
Daskorit din peoc’h mut ar goustiañs dibreder ;
Em c’halon hadit nerzh, ma vedin larjentez.
Hag an dud fall neuze, drailhet gant ar pec’hed,
War hoc’h hentoù arre m’o desko da gerzhet…
Ma Doue, diwallit-me diouzh ar marv speredel,
Ha ma zeod ho meulo, Barnour dous ha karet ;
Digorit ma genoù, o ma Doue, digorit*, [W digoret]
Hag e kanin d’hoc’h anv meuladur peurbadel…
***
Douster kevrinus ar pardon,
Douster don
Peoc’h ar galon !
Peoc’h mut
An dud
Lamit o samm eus o diskoaz* ! [W diskoé]
Douster ar pok
Hor stok
Dinerzh, brevet d’ar joa* [W joé]
E divrec’h Doue…
Me ho lâro d’ho tro, levenez ma ene !
1912
Pour l’escabeau de vos pieds adorables,
Voici mon front qui ne sait que rougir.
(P. Verlaine, Sagesse.)
Mezh ha glac’har ! Pec’het em eus…
A ma c’halon, bountet em eus er-maez
An Doue a vadelezh a oa a-barzh.
Chouket ’n e lec’h bremañ, an diaoul a c’hoarzh…
O braouac’husañ tra a c’hell degouezh dindan an heol :
Bout dalc’h e krabanoù an diaoul* ! [W diaol]
***
Ho pet truez diouzhin, O Doue madelezhus.
Hervez tenerded ho kalon zoueel,
Hag hervez meurniverioù ho trugarezioù peurbadel
Gwalc’hit-me, glanit-me a ma fec’hed euzhus.
Rak ma fec’hed a zebr ma spered hep arsav :
Diskennet ’on e sol ma zruegezh, ha m’hen anav :
Enep deoc’h-c’hwi pec’het em eus dre fallantez,
Ha mard on kastizet, mad eo.
Plegiñ a ran ma fenn…
Met ivez, o ma Doue, sellit ha selaouit* : [W cheleuet]
’Kreiz ar gousiadur ez on bet koñsevet,
Pec’hed an tad kentañ zo warnomp holl ’vel ur c’hroc’hen,
Hag ene* den, en ur zont er bed, ne vez gwenn ! [W inéañù]
’Met hini ho mamm venniget,
Ho mamm Mari…
Ar wirionez a garit :
Strewit warnon neuze trezol* ho furnezh kuzhet, [teñzor]
Ha n’em bo mui aon rak fazi !
Glebit-me en dour santel, ha glanet e vin a-gerzh,
Gwalc’hit-me, hag e t’in* da vout gwenn ’vel an erc’h, [teuin]
Gant ho pardon roit din al levenez, ma Doue !
Ha ma eskern, krommet d’ar vezh, a sailho gant ar joa*. [W joé]
Distroit ho tremm ken glan a-zioc’h ma breinadur,
Holl deil ma fec’hedoù, skarzhit-eñ war un dro,
Krouit ennon ur galon c’hlan hag ho karo,
Lakit em c’hreiz adnevezet ur spered eeun ha fur
Hag a viro diouzhin
Pec’hiñ.
Na’m gwintit ket pell diouzh ho splannder !
Ho kras santel, laoskit-hi gant ma faourentez,
Daskorit din peoc’h mut ar goustiañs dibreder ;
Em c’halon hadit nerzh, ma vedin larjentez.
Hag an dud fall neuze, drailhet gant ar pec’hed,
War hoc’h hentoù arre m’o desko da gerzhet…
Ma Doue, diwallit-me diouzh ar marv speredel,
Ha ma zeod ho meulo, Barnour dous ha karet ;
Digorit ma genoù, o ma Doue, digorit*, [W digoret]
Hag e kanin d’hoc’h anv meuladur peurbadel…
***
Douster kevrinus ar pardon,
Douster don
Peoc’h ar galon !
Peoc’h mut
An dud
Lamit o samm eus o diskoaz* ! [W diskoé]
Douster ar pok
Hor stok
Dinerzh, brevet d’ar joa* [W joé]
E divrec’h Doue…
Me ho lâro d’ho tro, levenez ma ene !
1912
Tu lis un texte qui a été écrit en breton, alors n’oublie pas que la littérature bretonne est comme toutes les autres : elle a son propre génie et son propre goût.
Ceux-ci peuvent être très différents de ceux (français, anglais…) dont tu as été imprégné à l’école. La littérature bretonne doit-elle être tenue en piètre estime pour cette raison ?
Aussi, rappelle-toi combien il peut être vain de comparer une littérature à une autre. Prends les textes comme ils sont, bonne lecture, et profites-en bien !
Une idée ? N’hésite PAS à me contacter, quelle qu’elle soit. Bien que je ne sois pas wonderwoman (et qui sait après tout ?), tu pourrais être surpris.e.
Les textes ci-dessus sont tous dans le domaine public selon la loi française (70 ans à compter de la mort de l’auteur), mais fais attention car d’autres lois peuvent étendre le délai de protection.
Sens-toi libre d’utiliser les textes pour quelque fin que ce soit, mais mentionne ce site, s’il te plaît ! Bien sûr, je remercie tous ceux qui me rapportent les erreurs et les imprécisions qui peuvent se glisser.