Skedus

Dleout ’ran dit, Brizeug, bezañ ur gwir Vreton :
Te ’c’heus, pa oan bugel, stummet din ma c’halon.
Savet ’veldout ivez pell deus trouz ar c’hêrioù,
Gwellañ plas a gaven gant da sorc’hennadoù !
Da guzulioù ken fur ’renas ma c’hentañ oad ;
Biskoazh ’neus dislivet warnon an Ermaeziad.

’N ez levr « ar Vretoned », ken bev ! pebezh burzhud !
Me em eus an’vezet ha karet ma gouenn-dud.
’N ez fealidigezh me zo ’n em an’vezet ;
An hent ’lec’h e kerzhan, te ’c’h eus eñ diskouezet.
’Vel ur walenn zister, e-kreiz ur chadenn vras,
A dro hag a zistro, m’her gra ivez hep gloaz ;
’N em blegañ ’ran ivez ’vel m’eo din-me dleet,
Met birviken ne vin gant bec’h ebet torret.
O ma breur hen Brizeug, abostol didamall,
Ra vo meulet d’anv amañ hag er bed all !
’Lec’h e vevez bremañ, er Gwenved lugernus,
Pa sellez ouzhomp-ni, ha te zo eürus ?
Petra ’lâr Taliesin hag an holl varzhed vat
Pa zegouezh de’ distreiñ war Vreizh o daoulagad ?

    Spered Brizeug :

Ni a vo en ho touez, eur an emgann sonet,
          O Bretoned kaezh harluet,
Biskoazh tostoc’h ho trec’h ne oa bet c’hoazh gwelet.

          Pa lak an Ankoù ar siell
War hon bez, hon spered a sav, a denn-askell,
          ’Lec’h ’mañ anaon Breizh-Izel.

Dimeus kelc’h ar Gwenved, ’lec’h ma ene ’savas,
          Davedoc’h pleget gant ar gloaz,
Evit mesaat an tan, me zo diskennet c’hoazh.

          Deus ar c’helc’h stouvet d’an ankoua* [ankouezh]
An amzer dremenet ’n em zisplegas a-bezh
          Da’m spered leun a levenez.

Ma labour, ganin-me barnet ken marc’had-mat,
          A ziwane, ’vel ar greun mat,
E-touez ar minerez, hag e donder ar c’hoad.

          Telenn ar barzh Taliesin,
- Ma lec’h zo n’e gichen hag e kichen Merzhin, –
          A grene a joa ouzh ma glin.

E lez Arzhur, dirak marc’heien didrec’hus,
          Gwisket e dir ha lugernus,
E kanis Breizh, ma bro, gant ur vouezh kalonus.

          An daoulagadoù ’oa gleb-dour,
Daoulagad ar varzhed, ha rae pep brezelour
          Estlammet gant an delenn aour.

Emaint o tont : klevit ar mammoù o skrijal
          E ti pinvidik, e ti paourañ :
Hennezh ’vezo un drud*, zo bugel o ouelañ [ur gouron].