Skedus

Un den, en ur vro all ’roas c’hoazh e vuhez,
Met hennezh ’oa anvet Jezuz, mab da Zoue,
E sakrifiz a ra da galz a’nomp krediñ
Penaos gwad hon Salver a oa breur d’hon hini.
Ar skiant ’lâr ’n devoa ar Galileaned
Tennet o rumm ivez deus gouenn ar C’heltied.
Pezh na c’heller ket nac’h ha pezh a zo gwir mat,
Eo ’kemeras buan ar gredenn gristen troad :
Hon zadoù a gave, ’barzh ar Gristeniaj
Meur a gredenn heñvel ouzh re an drouizaj.
Pezh a rae dienez ar muiañ da hemañ,
Jezuz-Krist - o burzhud ! - eñ ’zegase gantañ ;
Da lâret karantez an eil ’vit egile
’Ra d’an den ’n em steuziañ e karantez Doue.

Ne zleomp ket gwelet Mestr ar bed, hon C’hrouer,
’Mañ ’met dre e c’halloud hag a-dreuz e vraster ;
N’omp ket ganet hepken evit hon flijadur,
Met ’vit karout ivez, ’vel breur, pep krouadur.
An drouized vrudet, deut d’al lezenn gristen,
A roas da Jezuz e gentañ beleien :
Nag a sant enoret ganeomp, n’eus ket gwall bell,
Pehini a oa bet drouiz e Breizh-Izel !
Nag hini a oa deut deus an tu all d’ar mor,
Pehini a anvas Doue : Ezus ha Ior !
Er minic’hi santel, a ziwane dre-holl,
Pep manac’h ’oa ur barzh ha pep barzh abostol.