Skedus

Al levr-mañ ’meus skrivet ’balamour war ar bez
Evit ar re varv ’ve skrivet in pace* ; [e peoc’h e latineg]

Hag eñ ’meus skrivet c’hoazh, evel ar re doaniet
Gant koun d’o flijadur en amzer dremenet ;

Hep kounnar na gwad ruz em liv ’meus skrivet c’hoazh,
Gant daeroù ha keuz start da’m yaouankiz, siwazh !

Nag hirvoudiñ ne ran na goulenn nep truez :
Dre ma youl ’on gwallet, ha dre youl vat Doue.

’Vel ur fubuenn-noz, devet he diveskell
Ouzh ar gouloù rousin, a gouezh er fornigell,

Re dost em boa gwelet ur steredennig gaer
’Kreiz ar brug, ’n aod Arvor, pa oan-me c’hoazh er gêr :

Lagad glas, blev melen evel soul er parkoù,
Plac’h vrav ’oa Annaig ha rouanez ar vro ;

Dirak o rouanez ’vel ’ra ar sujidi,
Me zo ’n em zaoulinet eürus diraki,

An hini ar c’hoantañ hag ar muiañ karet,
Evit karantezus, allaz ! ne lâran ket.

Klevet em eus penaos e virer da viken
Dimeus un dousig-koant ar c’hoantañ c’hoarzhadenn,

Ur c’hoarzhadenn lirzhin ’lec’h ar walenn eured,
Ar garantez pa’z a kuit a-raok ar gened :

N’ouzon pe ’on chomet heñvel ouzh Annaig
Gant he selloù kañvus ha faezhus un tammig ;

’Vel ar pesked er mor ’barzh ma c’halon e-leizh
Eo chomet an eñvor outi hag ouzh ma Breizh.

Ur pec’hed marteze bezañ bet ken eürus
Ma ’vo ret din ober ur binijenn boanius :

N’eus forzh, gant ma breudeur kristen ’n o fedennoù
Ma c’houlennfont ’vidon ar c’heuz da’m fec’hedoù ;

Ha Doue da’m miro : n’em eus glac’har ebet ;
Ha ma zigorfe c’hoazh ar baradoz kollet,

Evel ar wizien* gwir evit o rouanez [wazed]
’Vijen c’hoazh daoulinet dirak Annaig kaezh.